|
||||
~Obaviješteni
diplomatski krugovi u Beogradu sumnjiče g. Janjuševića za organizovanje
trgovine oružjem sa Irakom, za iznošenje preko milijarde eura u inostranstvo
za račun pokojnog premijera i njihovih najbližih saradnika |
||||
Subota, 19. Jul 2003. |
|
|
|||
|
|
Direktor Međunarodne krizne grupe za Srbiju i Crnu Goru Xems Lajon podnijeće
ovih dana izvještaj nadležnima u Vašingtonu, povodom radne verzije
izvještaja o stanju ljudskih prava i Srbiji, odnosu vlasti prema medijima,
vezi vlade i kriminalnih grupa... Jedan od saradnika Međunarodne krizne grupe, koji iz razumljivih razloga želi da ostane anoniman, specijalno za "Dan", otkriva i specifične podatke do kojih su došli saradnici Lajona. Predstavnicima međunarodne zajednice potpuno je jasno da je srpska vlada previše korumpirana i da predstavlja izvor nestabilnosti u regionu. Uticajne ljude iz MKG, ipak, veoma iznenađuje uloga svjetske revizorske kuće Deloitte Touche, filijale u Beogradu. Privatizaciju i pljačku Srbije vode ljudi koji su donedavno bili zaposleni u ovoj revizorskoj kući, a koji i danas, uz njenu pomoć, nemilosrdano pljačakaju državu. Iz Deloitte Touche su u srpsku vladu došli ministri Aleksandar Vlahović (ministar privatizacije), Gordana Matković (ministar za socijalna pitanja), Slobodan Milosavljević (ministar spoljne trgovine), Goran Pitić (ministar za ekonomske odnose sa inostranstvom), a u Agenciji za privatizaciju našli su se i bivši službenici ove kuće, doskorašnji direktor Agencije za privatizaciju Srbije Vladimir Ćupić, kao i sadašnji direktor Mirko Cvetković. I uticajni službenici, Siniša Mali, bivši direktor za tendere, kao i sadašnja direktorka za tendere Katarina Tončić došli su iz ove revizorske kuće. Tu je i savjetnik u agenciji, Goran Mrđa. Iza svih poslova Deloitte Touche u aktivnostima pljačke Srbije, stoji njen direktor za centralnu Evropu Danko Đunić. NJegovi učenici, nemilice, pljačkaju srpska preduzeća, i rasprodajom, na namještenim tenderima, stiču veliki profit. I nedavnio otkriće guvernera Mlađana Dinkića, da su neki ljudi iz Vlade Srbije uhvaćeni od strane mađarske policije da peru novac, ukazuje da je riječ o parama, koje se ovim ljudima uplaćuju na ime provizije koje im uplaćuju firme koje su u bescijenje došle do nekih srpskih preduzeća. "Učenici" Đunića iz Agencije za privatizaciju, Katarina Toničić i Siniša Mali, još treba da odrade posao, (koji je inače pri kraju), prodaje beogradskog "Jugopetrola" i srpske duvanske industrije. A onda će, navedena gospoda, sa milionsikim kontima pobjeći po bijelom svijetu. Đunić je potpredsjednik Savezne vlade do 1999. godine. Otuda je njegova uloga sve interesantnija za istraživače iz MKG i bezbjednosnih službi u regionu. Naravno, za srpsku vladu, pobrojana gospoda su čestiti ljudi, koji rade na reformi u Srbiji. |
||
|
|
|
|
|
|||
|
|
Kada
je započeo akciju masovnog hapšenja, zatvaranja i mučenja, koju je nazvao
"Sablja", srpski ministar policije je prvog dana zatvorio u ćelije Okružnog
zatvora u Beogradu bivšeg načelnika Resora državne bezbjednosti Srbije
Jovicu Stanišića i njegovog pomoćnika Franka Simatovića. Mihajilovićevi
policajci su pokušavali da uđu u trag "žutoj fascikli" bivšeg načelika
Stanišića, od koje i danas zebu članovi Vlade i njihova gangsterska družina. Nakon Stanišićevog i Simatovićevog transporta u Hag, ministar je izjavio da je pouzdano utvrđeno da gospoda Stanišić i Simatović nijesu učestvovali u atentatu na premijera. Činjenica da ih je, smrtno bolesne, držao nezakonito u smrdljivim ćelijama ministra nije doticala. Potpredsjednik srpske vlade Čeda Jovanović se istrčao, tvrdeći da nije bilo "Sablje", niko ne bi smio da uhapsi Stanišića i Simatovića. Šta to ima zastrašujuće u Stanišićevoj "žutoj fascikli", koju je on, po ministrovoj tvrdnji, ostavio jednom od svojih bivših pomoćnika da upoznaje javnost o biografijama srpskih ministara i vlastodržaca. Javnosti je malo poznato da je potpredsjednik Demokratske stranke i srpske vlade Čeda Jovanović karijeru počeo kao dobrovoljac na vukovarskom ratištu. Bio je vojnik kod Franka Simatovića, kao simpatizer Šešeljeve radikalne stranke. Kao bistrog malog dobrovoljca, Stanišić ga je prebacio na odgovornije dužnosti. Da vodi i kontroliše studentski pokret, a potom je dodijeljen Zoranu Đinđiću, u njegovu Demokratsku stranku. Srpska tajna policija snabdijevala je Jovanovića potrebnom količinom narkotika, i sprečavala je inspektore za borbu protiv dilera narkotika SUP-a Begrad da Jovanovićeve saradnike privodi sudu. Jovanović je godinama bio pod apanažom Stanišićeve policije. Izvještaji Jovanovića o svom radu pisani su rukom, u indigo tiražu. Rukovodioci SDB-a smatrali su Jovanovića svojim kadrom, u "njihovim redovima". Mržnja Jovanovića iskazana prema bivšim rukovodiocima Stanišiću i Simatoviću, sada se može i razumjeti. Uskoro će se dokumenti iz Stanišićeve "žute fascikle" naći pred zantiželjnom javnošću. M.BRKIĆ |
||
|
|
|
|
|
|||
|
|
Bivši guverner Narodne banke Srbije Mlađan Dinkić, u svojim nastupima
saopštio je da ministra finansija Božidara Đelića srpska oligarhija drži u
šaci, jer ima protiv njega kompromitujuće kasete. "Dan" je došao do preciznijih podataka o sadržini te kasete, zbog koje se ministar finansija, preko noći, odrekao prijateljstva sa Dinkićem i G17, čiji je bio kandidat za ovu funkciju. Nakon što je direktor Uprave javnih prihoda u Ministarstvu finansija Aleksandar Radović emigrirao iz zemlje, tadašnji srpski premijer, pokojni Zoran Đinđić, zamjerio je blagoglagoljivom ministru finansija što je dozvolio da njegov pomoćnik prikupi toliko kompromitujućih dokaza o finansijskim malverzacijama vrhuške DOS-a i novopečenih srpskih biznismena. Radović je sačuvao glavu, tako što je pobjegao iz zemlje, koliko ga noge nose. Ubistvom mu je prijetio Nenad Čanak, zato što je njegovog kuma Miodraga Kostića Koleta oporezovao za ekstraprofit. Rješenje je glasilo na milionske svote. Ministar policije Dušan Mihajlović smatrao je da je Radović bio pretendent na njegovu funkciju. Pokojnom premijeru smetala je i bliskost gledišta Đelića sa stavovima guvernera Dinkića. Krajem prošle godine pokojni premijer je naredio Bezbjednosno-informativoj agenciji da snimi "nestašluke" ministra finansija. Ovu operaciju sproveo je zamjenik direktora BIA-e. Gospodinu Đeliću privedene su dvije djevojke iz Ukrajine. U opuštenoj kokinskoj atmosferi, ministar je pokazao svoje strasti, na neuobičajen način. Bilo je suza, korbačca, pesnica, svega je bilo. Kamere su sve snimile. Pokojni premijer je, izgleda, volio da prlja ljude. Kopiju kasete proslijedio je Vladimiru - Bebi Popoviću, šefu Vladinog agitpropa, koji je ministru Đeliću ustupio da je pogleda, uz obećanje da će, ako ministar bude neposlušan, i nekooperativan, kaseta biti udtupljena televiziji "Pink" da je prikaže javnosti. I u televizijskom duelu sa bivšim guvernerom Dinkićem, ministar finansija nije mogao da se suzdrži i da ne oda priznanja svom bivšem prijatelju, ali se vidjelo i da je on, očigledno u velikoj iznudi. Srpska vlada i funkcioniše na stalnim međusobnim ucjenama ministara i koalicionih partnera, koji jedni o drugima prikupljaju dokaze slične sadržine. Srpska vlada se u narodu zove i vlada skandala. |
||
|
|
|